Paria sunt igitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Duo Reges: constructio interrete. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Ea enim omnia, quae illi bona dicerent, praeposita esse, non
bona, itemque illa, quae in corpore excellerent, stulte
antiquos dixisse per se esse expetenda;

Bork: Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Ita credo.: Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Bork: Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nos vero, inquit ille; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.

Bork Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Itaque ab his ordiamur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.